بسته به عوامل بسیاری انواع خاصی از سوخت ها ممکن است برای مکان های خاص جغرافیایی به دلیل ملاحضات هزینه و در دسترس بودن ترجیح داده شوند. به طور مثال در آمریکا از سوخت های گازی به ویژه گاز طبیعی در گرمایش صنعتی، در اروپا از گاز طبیعی در کنار سوخت های نفتی سبک، در آمریکای جنوبی و آسیا بیشتر از سوخت های سنگین و در ایران عزیزمان از گاز طبیعی در مصارف گرمایشی استفاده می شود. بنابراین در هر منطقه با توجه به نوع سوخت به طراحی مشعل پرداخته می شود.
به علاوه نوع سوخت بسته به کاربرد آن نیز متفاوت خواهد بود. در صنعت پتروشیمی از ترکیبی از چندین سوخت شامل هیدروژن، متان، پروپان، بوتان و پروپیلن استفاده می شود. انتخاب سوخت تاثیر مهمی در انتقال حرارت از مشعل دارد.
به طور کلی سوخت های جامد و نفتی در اثر سوختن دوده هایی ایجاد می کنند که با توجه به رنگ و دما دارای انتقال حرارت تابشی هستند. این در حالی است که سوخت های گازی بدون دوده و تمیز می سوزند. سوختی مانند هیدروژن کاملا بدون دوده است چرا که هیچ کربنی در ساختار آن برای تشکیل دوده وجود ندارد. نوع سوخت تاثیر مهمی بر روی مکانیسم های انتقال حرارت بین بار و هوا دارد. بنابراین طراحی مشعل براساس انتخاب سوخت برای مشعل بهینه می شود.
به علاوه سوخت انتخاب شده بیشترین تاثیر را در انتخاب میزان و نوع آلاینده های منتشر شده دارد. به عنوان مثال سوخت های گازی از آنجا که یا گوگرد کمی دارند یا اصلا گوگرد ندارند، میزان گازهای گوگردی تولیدی آنها صفر یا ناچیز است. این در حالی است که سوخت های نفتی سنگین حاوی مقادیر زیادی گوگرد هستند و استفاده از آن در انتشار گازهای گوگردی، نگران کننده خواهد بود. مورد دیگر در انتشار ذرات است که در این میان سوخت گازی کمترین میزان ذرات و سوخت های سنگین نفتی مایع بیشترین میزان ذرات را به خود اختصاص می دهد. بنابراین طراحی مشعل بسته به انتخاب نوع سوخت در کاهش انتشار آلاینده ها بسیار مهم است. در برخی موارد مشعل ها برای استفاده از چندین سوخت طراحی می شوند. در شکل مشعل دوگانه سوز مشاهده می شود که برای استفاده از سوخت گازی و مایع طراحی شده است.
دفتر مرکزی:
تهران، ضلع جنوبی بزرگراه همت، خیابان شیراز جنوبی، نبش خیابان علیخانی، پلاک۱۴، طبقه دوم
کارخانه:
همدان، رزن، شهرک صنعتی رزن، خیابان ششم، شرکت تولیدی صنعتی شوکت
