در این مقاله چندین تجهیز مهم که در طراحی مشعل از تجهیزات اصلی هستند، به طور مختصر معرفی می شوند. اولین بخش که معرفی می شود، سیستم جرقه زن (ignitor) است. وجود جرقه زن برای اطمینان از عملکرد ایمن مشعل ضرورت دارد. سیستم جرقه زن معمولا داخل مشعل تعبیه می شود اما در برخی موارد جدا از مشعل می باشد. این سیستم می تواند کاملا اتوماتیک یا کاملا دستی باشد. پیلوت در سیستم جرقه زن ممکن است ساکن در محل یا قابل جابه جایی باشد. پیلوت به منبع سوخت جداگانه ای نیاز دارد. دومین بخش مهم پلنوم ها (plenums) هستند که وظیفه آنها همگن سازی گازهای ورودی به مشعل می باشد و آنها را به طور مساوی در خروجی مشعل توزیع می کنند. پلنوم محفظه نگاه دارنده گاز بوده و این گاز می تواند شامل، گاز پیش ترکیب شده با هوا یا گاز مخلوط شده با هوای احتراق باشد. این امر برای اطمینان از عملکرد مناسب مشعل در کل محدوده شرایط کاری مهم است. اگر پلنوم بیش از حد بزرگ باشد، جریان ها به طور ناهموار در خروجی نازل مشعل توزیع می شوند و اگر کوچک باشد کاهش فشار از طریق پلنوم بیش از حد می شود. سومین بخش کاشی مشعل (burner tile) است که گاهی به آن بلوک هم می گویند. کاشی مشعل یک جز مهم است چرا که به شکل دادن شعله کمک می کند و از قسمت های داخلی در برابر گرما محافظت می کند. در بیشتر طراحی ها کاشی مشعل از نوعی سرامیک ساخته می شود که بسته به نیاز دما از اغلب حاوی آلومینیوم و سیلیس هستند. کاشی مشعل همچنین می تواند نقش مهمی در اشتعال و پویای سیال فرآیند احتراق داشته باشد. کنترل کننده بخش از تجهیزات مشعل است که موجب کنترل فرآیند احتراق می گردد. از جمله دمپر یا کنترل هوای ورود در مشعل های اتمسفریک و یا سیستم تزریق سوخت. سیستم ایمنی شعله نیز نقش اساسی در فرآیند احتراق داشته و به سیستم ترزیق سوخت متصل می شود.